26/11/13

FALORDIETAS



IXO YE BUENO (II)
Asinas que plantoron un gran mayo, ligoron á lo rei con cuerdas e li metioron palla arredol ta cremar-lo bibo. Pero un d’ers chilé;
-No podemos cremar-lo e sacrificar-lo á los nuestros dioses!!!, li manca un dido, ixo estarba una ofensa ta ers.
-Pos esquemos á lo suyo consellero.-dizié  otri.

Escoron e escoron, pero garra chen se podeba prexinar que lo consellero yera en a garchola por orden d’o rei, asinas que tampó no podioron cremar-lo.
Pasatos uns meses, uns aliatos d’o rei luitoron e ecspulsoron á los suyos enemigos, e aduyoron á lo rei á tornar á lo poder.
O rei, una begata ya libre e con poder, lo primero que quise fer fue fablar con ó suyo consellero ta dizir-li que n’eba de razón e que quereba premiar á suya sapienzia. Una begata debán d’er, li dizié;
-N’ebas de razón, estié bueno tresbatir o dido, asinas no me cremoron, e estié bueno que t’engarcholase, asinas no yes muerto. Demándame lo que quieras que lo te daré.

O consellero li dizié:
-Tot iste tiempo en a garchola me fize pensar, e plegué á la conclusión de que so un biello e quiero dixar ista bida. Quiero dedicar tot o timpo que me quede á pensar como armitaño en as selbas, en contauto con a Naturaleza.

O rei li respulié;
-Ixo ye bueno.
-Beigo que ez aprendito a leuzión. –contesté o consellero.

E se’n fue cutio cutio ta desaparixer por entre os arbols.

Mayo: árbol que se pone en la plaza para fiesta de primavera
Ligoron: ataron
Palla: paja
Cremar-lo: quemarlo
Chilé: gritó
Esquemos: busquemos
Prexinar: imaginar
Begata: vez
Armitaño: ermitaño
Cutio cutio: sigilosamente



No hay comentarios:

Publicar un comentario