22/12/14

FALORDIETAS



O BARBERO (II)
-Perdone busté –dizié o barbero, - yo ya so biello e me tremolan as mans una miqueta, pero li nimbiaré á lo mío aduyante, que ye choben.

E dizindo ísto, se’n fue corriendo d’a fonda pensando; “Iste ombre ye malo como lo diaple, n’he muller e fillos. Qué bienga lo mío aduyante que no ne ha de familia!”
Á los diez menutos se presenté l’aduyante.
-O mío mayestro me ha dito que bienga, e aquí so. –se presenté lo choben aduyante.
-O suyo mayestro diz que yes bueno con a noballa de rasurar, n’he lo pelello muito delicato. Si me rasuras sin tallar-me te daré bente euros, pero si me tallas, te mataré con iste cultro.
-N’he una man asabelo de segura, e con muito goyo li rasuraré. Pero como ne ha una barba muito zerruda, menesto una noballa bien esmolata, e agora mesmo no n’he denguna en o mío morral, pero l’aprendiz esmolé as suyas noballas iste maitín, li diziré que bienga.

L’aduyante se’n fue e fize ir á la fonda á l’aprendiz, un mesache de dezisais añadas con os güellos brilans e cara intelichén.
-Gosarás rasurar-me? Pos bien mesache, si no me tallas, istos bente euros son ta tú, pero si me tallas te mataré con iste cultro.

O mesache pensé que ixos bente euros li benirban muito bien, asinas que gosé rasurar-lo. Con muita mielsa saqué tot lo que menestaba, posé á lo forano en un posiello, e con muita ficazio lo rasuré, rematando de fer-lo sin tallar-li.
-Tiene, os diners que te prometié. Yes muito balién, ni lo tuyo mayestro ni los suyo aduyante han gosato rasurar-me. No n’ebas de medrana?
-Medrana?, por qué? Busté yera en as mías mans. Si yo li tallaba mientres li rasuraba e feba un poder por pillar o cultro, yo, con a mía noballa bien esmolata, li tallarba lo garganchón, ixo ye tot. Por ísto no n’eba de medrana.

E la color d’a cara d’o forano se torné blanca e se’n fue sin tartir.

Tremolan: tiemblan
Esmolata: afilada
Gosarás: te atreverás
Mielsa: tranquilidad
Muita ficazio: mucho cuidado
Medrana: miedo
Feba un poder: intentaba
Sin tartir: sin decir nada


12/12/14

FALORDIETAS



O BARBERO
Un diya plegué á una fonda un forano muito gran, rezio e zereño, de güellos negros e brilans, e con una barba luenga e zerruda. O suyo trache negro li feba parixer siniestro.
-Posadero! –chilé en boz alta-, n’he muita fambre e so muerto de sete. Quiero chentar e una botella de bin.

O posadero, una mica xorrontato, corrié á la cozina, e poquez menutos dimpués sirbié una buena chenta e una botella de bin. O forano se posé á la mesa e minché e bebié con tanto gusto qu’en menos de diez menutos s’eba minchato tot.
Una begata rematata la chenta, pregunté á lo posadero;
-Bi’n ha en iste lucar un buen barbero que pueda rasurar-me?
-Profers, siñor! –e lo posadero clamé á lo barbero que bibiba no luen d’a posada.

Con un chapero en a man e las suyas ferramientas en l’atra, entré o barbero e pregunté;
-Qué puedo fer por busté?
-Quiero que me rasure. Pero n’he lo pelello muito sensible. Si no me talla li daré bente euros, pero si me talla lo mataré sin de piedá. Ya he matato á mas d’un barbero por ixo.

O pobre barbero que s’eba xorrontato sólo de ascuitar á suya boz, agora tremolaba como a fuella d’un árbol sobatita por l’aire d’agüerro. L’ombre eba sacato d’a pocha d’o suyo gambeto un esmolato e gran cultro, e lo eba dixato sobre la mesa.
Yera esclatero que no yera ombre de gromas.
Continará …

Forano: extranjero
Zereño: fuerte
Güellos: ojos
Zerruda:espesa
Xorrontato: asustado
Rasurar-me: afeitarme
Chapero: sombrero
Talla: corta
Tremolaba: temblaba
Sobatita: agitada
Agüerro: otoño
Pocha: bolsillo
Esmolato: afilado
Cultro: cuchillo
Gromas: bromas