14/3/17

FALORDIETAS

O POZO MACHICO
Una tardi en que os pais encara no yeran tornatos que feba las faenas d’a cozina, mientres os suyos amos esgarrapaban a tierra.
de triballar en o campo, i yera Chuanet en á suya casa cudiando d’una biella muller
A casa yera l’unico qu’eban os labradors dimpués de malas cullitas, yera l’ereu d’os pais d’era e por cosa la quererban bender.
Chuanet yera en una cambra gran, alta de teito, con dos finestras dende as que se beyeba o campo, una cadiera, bels posientos, e una mesa.
Á una d’as finestras, que yera ubierta, s’amané por a parti de fuera un ombre malcarau, bestito pobremén e con un tocho en a man. Li fize un zeño á Chuanet ta que s’amanase e li pregunté, cuan i yeran chuntos, que do yera o suyo pai.
-En o campo gran –respulié o ninón.
-E do ye ixo? –continé l’ombre.
-Busté ye forano si no lo sape. Ye por do siñalo con a man. Ixe caminet chira á la cucha, lugo una plana, lugo …
-No repleco pon de pon. Yo menesto bier-lo ta l’achuste d’os arbanches e l’ordio, no poderbas acompañar-me?
-Os míos pais m’han betato salir de casa, e si lo fo, me carrañarán.
-Más te carrañarán si tresbaten a renta por tú.
-E qu’he de fer allora?
-Acompañar-me si quiers, e si no dixar-lo que ya feré l’achuste con atro labrador.
-Ye que, dizen que bi ha dos secuestradors por a redolada, e por ixo no me dixan salir.
-Yendo con yo no los trobarás, antimás n’he un buen tocho ta esfender-te.
-Los ha beyito busté?
-Sí, iban á caballo, camín d’o molín biello.
-Allora no bi’n ha de periglo, porque imos por o camín opuesto. Imos-nos!

Chuanet salié guiando á l’ombre por o camín que antis endicaba.
A tardi yera esclatera, brillaba o sol en un ziel sin de boiras, e la calor yera zereña porque ni un árbol feba brempa en aquer campo sembrato de trigo á dreita e cucha. Un estreito camín lebaba á lo puesto, encara muito luen, do los pais d’o nirno i yeran triballando. Pero antis de  plegar á la plana, l’ombre chuflé, e un choben amanixié con un caballo. Con un zeño, o choben monté á caballo pillando á lo ninón en un brazau. Chilé demandando aduya, pero á l’inte un moquero fue meso sobre á suya boca t’afogar á suya boz, e ya no’n abié esfensa posible lo nirno.
Continará …

Cullitas: cosechas
L’ereu: la herencia
Cambra: habitación
Finestras: ventanas
Zeño: gesto
Forano: extranjero
Cucha: izquierda
Repleco: entiendo
Pon de pon: nada de nada
Betato: prohibido
Esclatera: clara
Boiras: nubes
Brempa: sombra
Moquero: pañuelo



No hay comentarios:

Publicar un comentario