O CASCABILLO E LO
MIXINO
En un casaluzio d’un lucar, viviba una familia que n’eba
un mixino. O mixino yera quiesto por toz e lo emplenaban de morisquetas. Perén
n’eba bella cosa de minchar e mesmo dormiba en un coxín chunto á lo fogaril.
Cuan no minchaba u feba una clucada, dindoneaba por a
casa escando zorzes. Li feba muito goyo agafar-los ta chugar con ers. O mixino
yera tan gran e templato que os probes zorzes viviban con angunia, de contino
notando una brempa menazán chunto á lo suyo cado.
Tanta medrana n’eban, que os zorzes dixoron de salir á
escar-ne de minchar. Antis s’organizaban por parellas e correban á la cozina ta
furtar un piazo de formache u de pan u lo que abiese por o sulero. Pero dende
que o mixino yera l’amo d’a casa, enxamás veyeban l’inte de salir d’o cado.
Yera masiato perigloso!!!
Os zorzes n’eban cada diya más fambre e yeran arguellatos
por no minchar. Asinas que un diya, s’achuntoron ta prener una dezisión. Dende
os zorzes más viellos á los más chovens, toz quereban resolver o problema
ascape.
Muito rato estioron contrastando qué yera lo que podeban
fer, pero á dengún no li se ocurriba una buena ideya.
Cuan iban á reblar e desfer l’asambleya, un d’ers se
devanté e parlé;
-A única traza de poder salir d’o cado ye saper por do i
ye o mxino. Si sapemos por do iye, podemos aproveitar cuan siga luen ta poder
salir.
-Pos sí, ye una buena ideya –dizié un d’os zorzes más
viellos. Pero cómo lo podremos localizar?
-Muito fácil! Li metemos un zimbel á lo mixino e asinas
lo ascuitaremos.
Dimpués d’un breu silenzio, toz prenzipioron á chilar e
fer palmas de goyo. Á la fin poderban controlar á lo mixino. Pero lo goyo duré
poco. O más viello de toz li pregunté:
-Veigo que toz i sez d’alcuerdo con a ideya, pero… qui de
vusatros li meterá o cascabillo á lo mixino?
O silenzio emplené l’asambleya, e toz os zorzes parixeban
petrificatos por a medrana.
-Yo no puedo, so muito viello e no poderba puyar-me á la
lomera d’o mixino. –dizié un zorz viello.
-Yo tampó no. No veigo guaire bien…
-Pos yo so una mica coxo, asinas que tampó no puedo…
E asinas, toz os zorzes metioron desincusas ta no
meter-li o cascabillo á lo mixino. Cuan parle´o zaguero, toz replecoron que a
ideya yera buena, pero defízil meter-la en prautica. Asinas que, muito tristos,
se’n fuoron cadagún á casa suya ta pensar en cómo desfer-se d’o mixino.
Cascabillo: cascabel
Morisquetas: caricias
Clucada: siesta
Zorzes: ratones
Angunia: angustia
Furtar: robar
Cado: madriguera
Viellos: viejos
Zimbel: cascabel
Coxo: cojo
Zaguero: último
No hay comentarios:
Publicar un comentario