1/4/20

FALORDIETAS


O CASCABILLO E LO MIXINO
En un casaluzio d’un lucar, viviba una familia que n’eba un mixino. O mixino yera quiesto por toz e lo emplenaban de morisquetas. Perén n’eba bella cosa de minchar e mesmo dormiba en un coxín chunto á lo fogaril.
Cuan no minchaba u feba una clucada, dindoneaba por a casa escando zorzes. Li feba muito goyo agafar-los ta chugar con ers. O mixino yera tan gran e templato que os probes zorzes viviban con angunia, de contino notando una brempa menazán chunto á lo suyo cado.
Tanta medrana n’eban, que os zorzes dixoron de salir á escar-ne de minchar. Antis s’organizaban por parellas e correban á la cozina ta furtar un piazo de formache u de pan u lo que abiese por o sulero. Pero dende que o mixino yera l’amo d’a casa, enxamás veyeban l’inte de salir d’o cado. Yera masiato perigloso!!!
Os zorzes n’eban cada diya más fambre e yeran arguellatos por no minchar. Asinas que un diya, s’achuntoron ta prener una dezisión. Dende os zorzes más viellos á los más chovens, toz quereban resolver o problema ascape.
Muito rato estioron contrastando qué yera lo que podeban fer, pero á dengún no li se ocurriba una buena ideya.
Cuan iban á reblar e desfer l’asambleya, un d’ers se devanté e parlé;
-A única traza de poder salir d’o cado ye saper por do i ye o mxino. Si sapemos por do iye, podemos aproveitar cuan siga luen ta poder salir.
-Pos sí, ye una buena ideya –dizié un d’os zorzes más viellos. Pero cómo lo podremos localizar?
-Muito fácil! Li metemos un zimbel á lo mixino e asinas lo ascuitaremos.

Dimpués d’un breu silenzio, toz prenzipioron á chilar e fer palmas de goyo. Á la fin poderban controlar á lo mixino. Pero lo goyo duré poco. O más viello de toz li pregunté:
-Veigo que toz i sez d’alcuerdo con a ideya, pero… qui de vusatros li meterá o cascabillo á lo mixino?

O silenzio emplené l’asambleya, e toz os zorzes parixeban petrificatos por a medrana.
-Yo no puedo, so muito viello e no poderba puyar-me á la lomera d’o mixino. –dizié un zorz viello.
-Yo tampó no. No veigo guaire bien…
-Pos yo so una mica coxo, asinas que tampó no puedo…

E asinas, toz os zorzes metioron desincusas ta no meter-li o cascabillo á lo mixino. Cuan parle´o zaguero, toz replecoron que a ideya yera buena, pero defízil meter-la en prautica. Asinas que, muito tristos, se’n fuoron cadagún á casa suya ta pensar en cómo desfer-se d’o mixino.

Cascabillo: cascabel
Morisquetas: caricias
Clucada: siesta
Zorzes: ratones
Angunia: angustia
Furtar: robar
Cado: madriguera
Viellos: viejos
Zimbel: cascabel
Coxo: cojo
Zaguero: último




No hay comentarios:

Publicar un comentario